Onze buitenwereld spiegelt ons continu datgene wat wij nog in onszelf mogen helen. Tenminste als we niet iedere keer uit balans gebracht willen worden door datgene wat andere mensen doen of zeggen.

Mevrouw de Bruin liet zich tot voor kort grenzeloos voor elk karretje spannen. Ze nam als ZZP-er opdrachten aan die eigenlijk helemaal niet bij haar pasten en deed alles om anderen te pleasen. Werkelijk in alles was zij als de dood dat mensen boos op haar zouden worden. Dat zij zou falen en dat anderen haar zouden afwijzen. Dat ze er niet toe deed.
Ze zorgde er altijd voor dat ze haar rekeningen op tijd betaalde. Parkeerde haar auto altijd precies binnen de lijntjes van de parkeerhaven en manoeuvreerde zichzelf, zo behendig als een slang, door elke benarde situatie heen.

Mevrouw de Bruin voelde zich al een tijd niet helemaal happy. Iets waar ze met haar vriendinnen niet over durft te praten. Op Social Media lijkt het namelijk net of het leven van anderen op rolletjes loopt en iedereen volmaakt gelukkig is. Ze vraagt mij om hulp en we starten een coachtraject.

Na haar eerste sessie, drie weken geleden, was zij naar huis gegaan met de huiswerksuggestie om te gaan ervaren welke gedachtenpatronen iedere keer bij haar terugkomen. Gedachtenpatronen die haar in het ‘hier en nu’ tegenhouden om voor zichzelf op te komen en geen dingen te doen waar ze zich niet prettig bij voelt. In de sessie van vandaag vertelt ze tot welke inzichten zij gekomen is.

“Zeg maar niets, anderen zijn toch meer waard dan jij”
“Straks val je door de mand”
“Wie ben jij eigenlijk?”

Met deze woorden maakten haar ouders haar, onbewust, al heel jong duidelijk dat ze er als persoon helemaal niet toe deed. Geen bewuste keuze van haar ouders maar slechts een projectie van hun eigen gedachtenpatronen op haar.

Door zichzelf af te wijzen en niet de moeite waard te vinden creëerde mevrouw de Bruin in haar buitenwereld een patroon waarin zij zich iedere keer afgewezen voelde door anderen. Mevrouw de Bruin kent tal van voorbeelden waarin mensen zomaar boos op haar werden, zonder dat zij wist waarom. Dit voelde voor haar als een enorme afwijzing. Uit angst voor de afwijzing van anderen besloot mevrouw de Bruin vervolgens, onbewust, om anderen te gaan pleasen. Hoe goed zij het ook voor anderen dacht te doen, het bracht haar altijd weer in situaties waarin zij niet aan de verwachting van anderen voldeed. En je raadt het al, dit voelde als een persoonlijk falen en een afwijzing van de ander.  

Als je jezelf afwijst dan is dit wat je van de buitenwereld zult ontvangen.  Wanneer je vindt dat je niets te vertellen hebt wat anderen zal interesseren, dan zul je ervaren dat anderen niet naar je luisteren. Wanneer je gelooft dat je niet gewenst bent en geen liefde verdiend, dan zul je niet met liefde en respect behandeld kunnen worden.   

Mevrouw de Bruin hunkert ernaar om door anderen de moeite waard gevonden te worden en afwijzing is het enige wat ze krijgt. Logisch natuurlijk want hoe kan zij waardering van anderen ontvangen wanneer zij zelf geloofd dat ze niets waard is?

Pas wanneer mevrouw de Bruin zelf gaat geloven dat ze de moeite waard is en zich met dit gevoel kan verbinden zal mevrouw de Bruin zich erkend en serieus genomen voelen door anderen. Afwijzing verdwijnt hiermee als trigger in haar buitenwereld. Afwijzing heeft geen focus meer en verdwijnt hiermee van het toneel.

Vandaag vertelt mevrouw de Bruin mij dat ze zich ervan bewust geworden is dat zij jarenlang een deel van zichzelf heeft weggestopt. Dat zij eigenlijk ook heel avontuurlijk en ondeugend als persoon kan zijn. Dit gedrag heeft zij echter heel lang laten overschaduwen door haar angst om afgewezen te worden. Een angst waarvan ze nu begrijpt waar hij vandaan komt. Tijd om de angst te gaan doorbreken en vaarwel te zeggen.

Deze bewustwording heeft er de afgelopen drie weken voor gezorgd dat ze haar gedrag richting anderen ineens heel duidelijk waarneemt en doorziet. Voor het eerst in haar leven is mevrouw de Bruin boos geworden op de wijze waarop ze vond dat anderen haar behandelen. Haar eigen moeder viel hierbij zowat van haar stoel. “Dikke Doei”, waren de woorden van Mevrouw de bruin. “Ik laat mij niet langer voor het karretje van anderen spannen”. 

Wat een knappe stappen van mevrouw de Bruin en dat al na één sessie! Wat ben ik trots op haar. Mevrouw de Bruin heeft vanaf vandaag zin om te gaan rebelleren en dat is dan ook meteen mijn huiswerksuggestie aan haar voor de volgende keer.

Ik geef haar de volgende 3 suggesties mee:
1) rebelleer zoveel als je kunt waar je de neiging hebt om anderen te pleasen. Natuurlijk wel binnen de normen en waarden van dat wat kan.  
2) zoek een symbool bij de woorden “Dikke Doei”. Een symbool kun je, veel gemakkelijk dan woorden, oproepen in een situatie waarin je de neiging zou kunnen hebben om te gaan pleasen.
3) Bekijk jouw eigen binnenwereld voortaan met een roze bril. Alles wat je denkt, voelt of doet is vanaf nu OK. Een eerste stap in het proces van Mevrouw de Bruin om zichzelf de moeite waard te gaan vinden.

Waar geloof jij onbewust in en zorgt ervoor dat je iedere keer weer in dezelfde situaties in je leven terechtkomt die niet gewenst zijn?

Wil jij ook inzicht krijgen in jouw ‘blinde vlekken’, zodat je niet-gewenste situaties kunt gaan keren?

Neem dan contact op voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek om te ervaren of coaching iets voor jou is?